شاید این مطالب برایتان مفید باشد
کودکان از این که مورد تحسین وتشویق قرار می گیرند بسیار لذت می برند.به نظر می رسد در ارتباط با همه کودکان تشویق بسیار بیشتر از تنبیه وتحقیر می تواند ایجاد کننده رفتار مطلوب باشد.کودکانی که اغلب اوقات مورد بی اعتنایی والدین قرار می گیرند،انگیزه ای برای انجام رفتار های خوب پیدا نمی کنند زیرا چنین استنباط می کنند که خوب بودن آن ها نیز مورد بی اعتنایی قرار خواهد گرفت.
تشویق علاوه بر ایجاد لذت در کودک، می بایست پوشش دهنده نیازهای زیر باشد تا بتواند باعث افزایش انگیزه در کودکان شود.این نیازها عبارتند از:
1_کودکان نیاز دارند،اطمینان یابند که کسی برای آن ها اهمیت واحترام قائل است.آن ها بدین وسیله متوجه می شوند کسی یا کسانی در فکر شادی آن ها هستند ودر کل این را درمی یابند که دوست داشتنی هستند و این مسئله باعث افزایش عزت نفس در آن ها خواهد شد.
2_آن ها نیاز دارند به آن ها گفته شود که چه کاری را باید انجام دهند و کار درست کدام است.این امر ازطریق تشویق صحیح ایجاد می شود درحالی که تنبیه حاکی از این است که کار بخصوصی غلط است و روش صحیح آن کار را نشان نمی دهد.
3_کودکان نیاز دارند مطمئن شوند که باعث مسرت وشادی والدین هستند ودوست دارند که سعی وتلاش آنها مورد توجه والدین قرار گیرد.
* والدین می توانند از طریق قدردانی وتشکر به وسیله کلمات ، به شکل فیزیکی(درآغوش کشیدن، لبخند زدن و دست دادن)، باصرف وقت و یا تقدیم هدایا ،کودک خود مورد تشویق قرار دهند ونیازهای مطرح شده را ارضاء نمایند.
تمجید وتحسین به چه معنایی است؟
تمجید وتحسین به معنای نشان دادن توجه و قدر دانی است، تحسین هیچ گاه به معنای قضاوت وتایید مشروط نیست.قضاوت در مورد کارهایی انجام می شود که باید خوب باشند، در حالی که در تحسین ،تلاش های کودک مورد قدردانی قرار می گیرند.درهنگام تحسین باید واژه هایی به کار برده شوند که نشانه توجه وقدردانی باشند نه داوری وقضاوت.
برای انجام تحسین اثرگذار لازم است به موارد زیر توجه شود:
1_ فرایند سعی وکوشش را مورد تحسین قرار دهید نه محصول ونتیجه را
به خصوص این مسئله زمانی اهمیت پیدا می کند که کودکان کوچک هستند وممکن است نتوانند عملکردهای کاملی نشان دهند.مثلا نتوانند به خوبی بنویسند یا نقاشی کنند. این نکته را به خاطر داشته باشید که : در آغاز یادگیری هر مهارتی می بایست بیشتر از نتیجه ، فرایند کار مورد تحسین قرار گیرد تا کودک به نتیجه مطلوب نزدیک شود.
2_ عملکرد او را مورد تحسین قرار دهید نه خودش را.
کودکان نیاز دارند به خاطر همان چیزی که هستند، بدون در نظر گرفتن آن چه که می توانند انجام دهند مورد تایید و پذیرش قرار بگیرند.پذیرش کودکان می بایست بدون قید وشرط باشد.
به یاد داشته باشید که تحسین وتمجید باید در مورد عملکردهای کودک انجام شود نه در مورد خودش وخصوصیات شخصیتی اش.اگر والدین تنها زمانی که کودک استعداد وشایستگی نشان می دهد، او را قبول و تایید کنند، کودک در محیطی نا امن به جستجوی کمال خواهد پرداخت وانگیزه ای برای انجام اعمال خوب نخواهد داشت.
3_ عملکرد دقیق ومشخصی را مورد تمجید قرار دهید.
با ذکر جزئیات بیان کنید که که کجای عملکرد قابل تحسین است تا کودک بداند که کدام قسمت ها را به طور صحیح انجام نداده است تا در صدد اصلاح آنها بر آید.
4_ تمجید وتحسین را به شکلی صریح بیان کنید.
تحسین نباید با اشاره به شکست های گذشته همراه باشد.به طور مثال بیان این جمله که: امروز به موقع تکالیف را تمام کردی،چرا دیروز این کار را نکردی، تاثیر مثبت تحسین را ازبین می برد.
5_تمجید را به صورت خودانگیخته ابراز کنید .
بدون فوت وقت، پس از انجام کار مطلوب ،تمجید را ارائه دهید نه پس از تفکر واندیشه، از طرف دیگر آن را در حضور کودک بگویید ،در کنارش بمانید، به او نگاه کنید وتشویق را ارائه دهید.
6_ ارتباط لمسی را در کنار تحسین کلامی قرار دهید.
کودک خود را در آغوش بگیرید، او را ببوسید ولبخند بزنید.گاهی از اوقات این اعمال بیش از بیان شفاهی موثر هستند.
7_ هر مرحله از پیشرفت کودک را مورد تحسین قرار دهید.
هنگامی که کودک مشغول تکمیل کار مطلوب است، به هر زنجیره از جریان و پیشرفت توجه کنید وآن را تشویق نمائید.این امر باعث عملکرد بهتر در زنجیره های بعدی می شود.از طرفی کودک در محیطی ایمن و با آسودگی خاطر به فرایند کار خود ادامه خواهد داد.
8_ اجازه دهید کودک ،خود را صاحب موفقیت بداند.
بعضی از روش های تحسین باعث می شود که کودک لذت موفقیت را احساس نکند.مانند: ((فوق العاده است،تو قبول شدی، اگر من تو را برای شرکت در کلاس تقویتی تشویق نمی کردم، این اتفاق نمی افتاد.)) بگذارید کودک موفقیت را متعلق به خود بداند وقابلیت های خود را باور نماید.
منبع : نی نی سایت
