شاید این مطالب برایتان مفید باشد
سال‌ها قبل، یک متخصص مدیریت به نام «پارتو» قانون مهمی را بیان کرد:
«ما برای انجام همه‌ی کارها وقت نداریم. ما برای انجام همه‌ی کارها پول نداریم.
اما برای انجام” مهم‌ترین کارها” وقت و پول داریم.»
بنابراین یکی از «مهم‌ترین کارها» این است که تعیین کنیم «مهم‌ترین کارها» برای زندگی من کدام‌اند؟
به این کار «اولویت‌بندی» می‌گوییم.
اگر «اولویت‌بندی» نداشته باشیم، وقت و پول خود را صرف کارهایی می‌کنیم که از درجه‌ی دوم یا حتی سومِ اهمیت برخوردارند
آن‌وقت برای کارهای درجه یک خود، وقت یا پول کافی نداریم.
برای نمونه، در زمینه‌ی «اعتبار»؛ ما در بین مردم، اعتباری داریم
اما این اعتبار، «بی‌نهایت» نیست.
اگر اعتبارمان را در جایی خرج کنیم که از درجه‌ی اهمیت پایینی برخوردار است، در جایی‌که از درجه‌ی اهمیت بالاتری برخوردار است، «اعتبار» کم می‌آوریم
اکنون قانون «پارتو» را در حیطه‌های مختلف زندگی بیان می‌کنیم:
_معیارهای زندگی
همه‌ی سلیقه‌های من را دیگران نمی‌توانند برآورده کنند، پس لازم است به وضوح و روشن بیان کنم که مهم‌ترین اصول من در زندگی کدام‌اند.
آن‌گاه دیگران می‌توانند در مراوده با من، مهم‌ترین اصول و ارزش‌های مرا رعایت کنند.
_روابط با انسان‌ها
همه‌ی انسان‌ها را نمی‌توان راضی نگه‌داشت اما می‌توان مهم‌ترین انسان‌ها را راضی نگه‌داشت.
پس لازم است تکلیفِ خودم را روشن کنم که مهم‌ترین انسان‌ها در زندگی من چه کسانی هستند و بیش‌ترین سرمایه‌گذاری‌ام را روی چه کسانی لازم است انجام دهم.
_ لذت‌ها
من نمی‌توانم از همه‌چیز، لذت ببرم.
برای برخی لذت‌ها، لازم است از برخی دیگر از لذت‌ها بگذرم، پس لازم است برای خودم تعریف کنم اولویت‌بندی لذت‌های زندگی، برای من چگونه است. به عبارت دیگر، چه چیزی را به چه چیزی می‌فروشم.
_اظهارنظر
من نمی‌توانم در مورد همه‌چیز اظهارنظر کنم.
لازم است مهم‌ترین جنبه‌هایی که دغدغه‌ی اظهارنظر در آن‌ها را دارم، مشخص کنم و دانش خود را در آن زمینه‌ها بالا ببرم.
