شبادراری یا شبمیزی به حالتی گفته میشود که در سنی که معمولاً هم سن و سالان بیمار میتوانند خود را کنترل کنند، شخص به طور غیرارادی در هنگام خواب ادرار میکند. اگر از ابتدای تولد هنوز کودک در شب ادرار میکند به این حالت شب ادراری اولیه (PNE) میگویند. اگر کودک شب ادراری نداشته و بعداً دچار آن شده به آن شب ادراری ثانویه (SNE) گویند. بیشتر دختران تا سن ۶ سالگی و بیشتر پسران تا سن ۷ سالگی از این حالت خارج میشوند. تا سن ۱۰ سالگی نزدیک به ۹۵٪ از کودکان بهبود مییابند. میان ۰٬۵٪ تا ۲٬۳٪ از بزرگسالان دارای شب ادراری هستند.
ادرار در تختخواب يا شب ادراري به يك مسئله روتين در 10 تا 13 درصد از كودكان 6 ساله و 7 تا 10 درصد از كودكان 8 ساله تبديل شده است. پسرها مخصوصاً آنهايي كه در خانوادهشان به صورت ارثي سابقه شب ادراري داشتهاند بيشتر مستعد اين عارضه هستند. اگر شما يا همسرتان در اين زمينه از رشد تاخير داشتهايد احتمال اينكه كودكتان نيز اين گونه باشد، زياد است. براي اين كه او دچار اين عارضه نشود يا بايد مغزش قادر به نگهداشتن مثانهاي پر در حالِ سرريز در هنگام شب باشد و يا سيگنالي قوي از مثانهاش بيايد كه بتواند وي را ازخواب بيدار كند.
آينده شب ادراري چيست ؟
اگر متخصص اطفال به وجود عارضهي التهاب ادراري (UTI) مشكوك شود نمونهاي از ادرار كودك را براي آزمايش مي گيرد و اگر كودك دچار يك عارضه است آنتي بيوتيك تجويز مي كند تا آن را از بين ببرد. اگر UTI عامل ايجاد ادرار شبانه بوده باشد مشكل كودك بايد به اين ترتيب از بين برود.
ممكن است آزمايش هاي بيشتري انجام شود (مانندعكس برداري با اشعهي ايكس از مثانه يا كليهها) تا اطمينان حاصل شود مشكلي وجود ندارد و اگر مشكلي وجود داشت احتمالاً به متخصص كودكان معرفي خواهيد شد. البته اين هم به ندرت پيش مي آيد .
اگر هيچ علت فيزيكي براي علائم كودك شناخته نشد،و ادرار شبانه همچنان ادامه يافت يك راه حل مناسب استفاده از آژير ادرار است. اين آژيرها با اتصال حسگرهايي به پوشك يا تشك كودك كار ميكنند. با اولين نشانهي خيسي، آژير به صدا در ميآيد و كودك را بيدار ميكند تا در نهايت كودك را در مورد اين كه كي مثانهاش پر ميشود شرطي ميكند، حتي وقتي كه خواب است. اين آژيرها به خوبي اثرگذار هستند و به اغلب كودكان كمك ميكند در عرض 4 تا 6 ماه بهبود پيدا كنند.
اگر آژير مفيد واقع نشود پزشك ممكن است به عنوان آخرين راهحل داروهايي تجويز كند كه معمولاً قرص يا اسپري بيني هستند. ايمي پيرامين معمولاً اولين دارو است، و تقريباً نيمي از كودكان به آن واكنش نشان ميدهند. كسلر توصيهميكند كه والدين در مورد معايب و مزاياي اين داروها با متخصص مشورت كنند.
تنها درصد بسيار كمي از كساني كه به ادرار شبانه مبتلا هستند به هيچگونه درماني پاسخ نميدهند. با اين حال، اين كودكان تقريباً هميشه در نوجواني از عهدهي كنترل ادرار خود برميآيند.
اگر متخصص اطفال به وجود عارضهي التهاب ادراري (UTI) مشكوك شود نمونهاي از ادرار كودك را براي آزمايش مي گيرد و اگر كودك دچار يك عارضه است آنتي بيوتيك تجويز مي كند تا آن را از بين ببرد. اگر UTI عامل ايجاد ادرار شبانه بوده باشد مشكل كودك بايد به اين ترتيب از بين برود.
ممكن است آزمايش هاي بيشتري انجام شود (مانندعكس برداري با اشعهي ايكس از مثانه يا كليهها) تا اطمينان حاصل شود مشكلي وجود ندارد و اگر مشكلي وجود داشت احتمالاً به متخصص كودكان معرفي خواهيد شد. البته اين هم به ندرت پيش مي آيد .
اگر هيچ علت فيزيكي براي علائم كودك شناخته نشد،و ادرار شبانه همچنان ادامه يافت يك راه حل مناسب استفاده از آژير ادرار است. اين آژيرها با اتصال حسگرهايي به پوشك يا تشك كودك كار ميكنند. با اولين نشانهي خيسي، آژير به صدا در ميآيد و كودك را بيدار ميكند تا در نهايت كودك را در مورد اين كه كي مثانهاش پر ميشود شرطي ميكند، حتي وقتي كه خواب است. اين آژيرها به خوبي اثرگذار هستند و به اغلب كودكان كمك ميكند در عرض 4 تا 6 ماه بهبود پيدا كنند.
اگر آژير مفيد واقع نشود پزشك ممكن است به عنوان آخرين راهحل داروهايي تجويز كند كه معمولاً قرص يا اسپري بيني هستند. ايمي پيرامين معمولاً اولين دارو است، و تقريباً نيمي از كودكان به آن واكنش نشان ميدهند. كسلر توصيهميكند كه والدين در مورد معايب و مزاياي اين داروها با متخصص مشورت كنند.
تنها درصد بسيار كمي از كساني كه به ادرار شبانه مبتلا هستند به هيچگونه درماني پاسخ نميدهند. با اين حال، اين كودكان تقريباً هميشه در نوجواني از عهدهي كنترل ادرار خود برميآيند.