کشف نورون های والدینی در مغز موش ها
محققان دانشگاه هاروارد می گویند کلید یک والد بهتر بودن در سر شماست.
در یک مطالعه بر روی موش ها، هایگینز پروفسور زیست شناسی مولکولی و سلولی، هوارد هیوکس و کاترین دولاک، بر نورون گالانین در ناحیه ی پیش بینایی میانی MPOA اشاره کردند، که به نظر می رسد در رفتار فرزندپروری و والدینی نقش دارد. اگر این نورون ها در انسان کارکرد مشابه داشته باشند، می توانند نشانه ای در جهت درمان شرایطی مانند افسردگی پس از زایمان باشند.
دالاک، سرپرست پژوهش، می نویسد: اگر به گونه های مختلف حیوانات نگاه کنید، پی می برید در برخی گونه ها پدر مسئول مراقبت از فرزندان است، در برخی دیگر وظایف تقسیم شده و در برخی دیگر نیز پدر مسئولیت اکثر وظایف فرزند پروری را بر عهده دارد، هم چنین در بعضی نیز پدر هیچ کاری انجام نمی دهد. سوال اساسی اینست که این تغییر پذیری از کجا می اید؟ ممکن است تمال داشته باشید بگویید که مادرها نورون هایی دارند که در رفتار فرزندپروری و والدینی نقش دارند و پدرها ندارند. مقاله ی حاضر نشان می دهد که این فرضیه غلط است.
از مدت ها پیش می دانیم که موش ها واکنش های قالبی نسبت به توله های نوزاد نشان می دهند. معمولا با ساختن لانه، پرستاری و درامیختن با توله ها از انها مراقبت می کنند. موش های ماده ی باکره معمولا رفتارهای مادرانه بروز می دهند در حالیکه موش های نر باکره معمولا به توله ها حمله کرده و انها را می کشند. با استفاده از ابزار ژنتیکی، رابرت وو دانشجوی تحصیلات تکمیلی با همکاری جمعی دیگر توانستند نورون گالانین رو فعال کرده و نتایج شگفت اور بودند. به جای حمله به توله ها، موش های نر سریعا شروع به مراقبت از انها کردند. در ازمایش دیگر، کشتن نورون ها منجر شد والدین توله ها را طرد کرده و یا حتی موش های ماده مانند نرها رفتار کرده و به توله ها حمله کردند.
دالاک و همکاران شروع به کشف ریشه های رفتار والدینی پس از یک مشاهده ی غیر طبیعی در محیط آزمایشی کردند. در این ازمایش در اثر فقدان کارکرد ارگان ومروناسال VNO، نورون های بویایی مسئول برخی رفتارهای غریزی، موش های ماده به طور ناگهانی مشابه نرها عمل کردند.
دالاک می نویسد:”ما به این نتیجه رسیدیم که VNO سرکوبگر رفتار مردانه در جنس ماده است. اگر یک سیستم سرکوبگر در ماده وجود دارد، پس سیستم موازی نیز باید در جنس نر وجود داشته باشد. بنابراین یک نورون محرک رفتار مشابه ماده نیز باید در نرها وجود داشته باشد، که عموما سرکوبگر هستند.” در این میان، کشف نورون گالانین در MPOA، می گوید جواب بله هست! هم چنین این سوال پیش می اید که چرا این نورون ها در جنس نر وجود دارند اگر مورد استفاده قرار نمی گیرند.
دالاک می نویسد: این نورون ها در واقع استفاده می شوند اما زمانی که موش های نر جفت خود را پیدا می کنند و با این وجود نیز تا سه هفته به طور کامل فعال نمی شوند. درست زمان بارداری موش های نوزاد بعد از جفت گیری.
در اینجا موش های پدر بعد از سه هفته توله های خود را نخواهند کشت، انها با زاده های نسل خود بسیار خوب هستند. جالب اینجاست که حتی اگر فورا بعد از جفت گیری موش های نر را برداشته و از ماده ها جدا کنید، حدود نیمی از انها بعد از سه هفته والدانه رفتار خواهند کرد. در واقع، جفت گیری می تواند مانند یک راه انداز ساعت باشد، که بعد از سه هفته منجر به رفتار والدانه می شود.
با این وجود هنوز مشخص نیست که ایا گذرگاه های مشابه نیز در انسان ها وجود دارد یا خیر؟ محققان می گویند نورون های گالانین در قسمتی از مغز متمرکزند که مسئول بسیاری از رفتارهای غریزی می باشند، مانند تغذیه و خواب. دیگر نورون های این ناحیه از موش ها گرفته تا دیگر گونه های پستانداران، از جمله انسان ها، حفظ شده است.
دالاک می نویسد: “من بسیار متعجب خواهم شد اگر این نورون ها در انسان یافت نشوند، این مسئله به چه معناست؟ این نشان می دهد که مادرها می توانند این را انجام دهند و پدرها هم می توانند. من تصور می کنم انچه مهم است اینست که شما اکنون یک رفتار غریزی دارید، و یک رفتار اجتماعی بسیار مهم، و اکنون ما به چگونگی تنظیم این رفتار دسترسی داریم. شناخت چگونگی تنظیم رفتار فرزندپروری، دری به سوی شناخت گشترده تر در جهت چگونگی شکست رفتارها خواهد گشود، و در نهایتا برای تنظیم شرایطی مثل افسردگی پس از زایمان.”
تحقیقات نشان داده افسردگی پس از زایمان ارتباط نزدیکی با سطوح استرس دارد، مخصوصا در بارداری اول. یک فرض جالب اینست که می توان گفت نورون های گالانین گیرنده های هورمونی استرس را دارا هستند، که قادرند مانع کارکرد انها شوند. این ها سوالاتیست که ما اکنون می توانیم داشته باشیم زیرا اکنون می دانیم کدام نورون ها رفتار فرزندپروری را کنترل می کنند.
فهم اینکه چگونه نورون های گالانین با مراکز مغزی درگیر در انگیزش، استرس و پاداش درگیر هستند، چگونه ژن های مرتبط با نورون ها در مرد و زن متفاوتند، و در سه هفته بعد از جفت گیری چه اتفاقی در مغز نر ها می افتد، همگی سوال هایی هستند برای مطالعات بعدی.
دالاک می گوید: رفتار فرزندپروری یا والدینی همه چیز است، مراقبت کردن، ساختن اشیانه و حمایت از توله ها. موش نر می تواند همه ان ها را انجام دهد. این می گوید در مغز نرها نورن هایی برای والد بودن وجود دارد، اما انگار این نورون ها به طوری سرکوب می شوند…
انچه مهم است که ما می توانیم بگوییم بله! پدرها هم می توانند …
منبع: Harvard University. “Dads can parent, too: Neural pathway to parenthood seen in mice
