نشانه های اولیه بروز تاخیر رشدی یا شناختی

شیوه استفاده كودك از زبان و حركتهای فیزیكی برای برقراری ارتباطهای كلامی و غیر كلامی یكی از بهترین نشانه های اولیه ای است كه می تواند اختلالات رشدی كودك مانند اوتیسم (Autism) را كه ممكن است مانع رشد اجتماعی یا شناختی كودك شوند نشان دهد. اختلالاتی مانند “اوتیسم” كه اختلالات رشدی فراگیر نامیده می شوند، نتیجه مشكلات عصبی هستند كه بر نواحی خاصی از مغز اثر می گذارند. اوتیسم یك نقص رشدی پیچیده است كه ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای مبتلایان به این بیماری مشكل می كند. این بیماری معمولا در سه سال اول زندگی ظاهر می شود و به دلایلی كه هنوز مشخص نیست میزان شیوع آن در پسران چهار برابر دختران است.

پیشرفتهای اخیر در تحقیقات مغزی نشان داده اند كه محیط زیست بر روی مغز كودك اثر می گذارد. همچنین این تحقیقات بر اهمیت تشخیص و درمان زود هنگام تاكید می كنند: زیرا مغز بر مبنای یك قاعده معروف كار می كند كه متخصصان آن را “یا از مغزت استفاده كن یا اینكه آن را از دست می دهی” نامیده اند و در نتیجه تجربه های اولیه كودك می توانند ساختار مغز او را شكل دهند؛ پس باید به محض اینكه متوجه شدید كودك شما به كمك پزشك نیاز دارد فورا به دكتر مراجعه كنید. به غریزه خود اعتماد كنید و اگر فكر می كنید كه مشكلی وجود دارد با پزشك مشورت كرده یا به درمانگاههای مخصوص درمان زود هنگام كودكان برای ارزیابی وضعیت كودك مراجعه كنید. موارد زیر ممكن است نشانه های اولیه بروز تاخیر رشدی یا شناختی باشند.

سن نشانه
13 تا 18 ماهگی * هنگام نگاه كردن به شما لبخند نمی زند یا نمی خندد.* به طور مرتب سعی نمی كند تا از خودش صدایی دربیاورد.* در هنگام حرف زدن صرفا از یك حرف بی صدا استفاده می كند نه بیشتر.* چیزهایی را كه برایش جذاب است به شما نشان نمی دهد یا به آنها اشاره نمی كند.* نسبت به شنیدن اسم خودش واكنش نشان نمی دهد.* نسبت به صداهای آشنا (صدای زنگ تلفن، صدای پدرش و…) پاسخی نمی دهد كه نشانه شناختن این صداها باشد.* هنگام ارتباط برقرار كردن با دیگران از حركات اعضای بدن استفاده نمی كند (مثلا دستش را برای خداحافظی كردن تكان نمی دهد).* نمی گذارد كه شما بفهمید او چه چیزهایی را می خواهد یا نمی خواهد.* در بازیهای گروهی شركت نمی كند.* حركات دیگران را تقلید نمی كند و تلاش نمی كند كه صداها یا آوازها را تقلید كند.* با اسباب بازیهای متنوع (خانه سازی كتاب عروسك ماشین و…) بازی نمی كند.
19 تا 24 ماهگی * هنگام بازی كردن با دیگران رابطه برقرار نمی كند (مثلا چیزی را به بقیه نشان نمی دهد، اسباب بازی را به دیگری نمی دهد و منتظر واكنش دیگران نمی ماند).* عكس افراد یا چیزهای آشنا را تشخیص نمی دهد (مثلا تلاش نمی كند آنها را با دست نشان بدهد یا با دیدن آنها سعی نمی كند حرف بزند).* در بازیهایی كه لازم است نقش كسی یا چیزی را بازی كند (مثلا در غذا دادن به عروسكهایش) شركت نمی كند.
25 تا 30 ماهگی * به داستانهای مصور گوش نمی دهد.* عكسها را نام نمی برد.* دستورهای ساده را رعایت نمی كند.
30 تا 36 ماهگی * درباره تجربه های اخیر خود سوال نمی پرسد.* حالت فیزیكی خود (مثلا گرسنگی یا درد) را بیان نمی كند.* دستوراتی را كه از دو یا سه بخش تشكیل شده باشند رعایت نمی كند.* در بازیهای نمادین (مثلا استفاده از یك موز به جای تلفن یا یك آجر خانه سازی به جای ماشین) شركت نمی كند.* در تبادلهای كلامی كوتاه شركت نمی كند و از زبان صرفا برای برآورده كردن نیازهایش استفاده می كند.* برای حداقل 10 دقیقه توجهش را بر روی یك كار خاص متمركز نمی كند.

 

درباره ی admin

مطلب پیشنهادی

چگونه خود را دوست بداریم؟

    بعضی افراد گمان می کنند دوست داشتن خود کار ساده ایست و بر …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *