شاید این مطالب برایتان مفید باشد
با رشد شخصیت، او نیاز پیدا می كند كه بعضی كارها را خودش انجام دهد. در اینجا راهكارهایی ارائه شده است تا موجب تقویت تمایل او به استقلال شود:
خانه را برای كودك نوپای خود، امن كنید: كودك باید بتواند محدودیتهای خود را با جستجو در محیط اطراف، مورد بررسی قرار دهد تا استقلال واقعا در او رشد كند. به همین دلیل است كه باید مطمئن شوید كه خانه برای كودك شما، ایمن است. بهتر است به جای اینكه دائم دور او بگردید و هر بار كه می خواهد به یك چیز خطرناك دست بزند، با فریاد زدن: “نه”، مانع او بشوید، بهتر است اشیا خطرناك را از دسترس او دور كرده و اسباب بازیهای شاد و بامزه را در اختیار او قرار دهید. این كار موجب می شود كه هم او استقلال بیشتری داشته باشد و هم شما آرامش خاطر بیشتری پیدا كنید.
اجازه دهید كودك شما، تصمیم بگیرد: مسلما والدین باید محدودیتهایی را برای فرزند خود قائل شوند، اما بعضی وقتها بهتر است اجازه دهید كه زمام كار در دست كودك باشد، حتی اگر او تصمیمهای عجیب و غریب بگیرد. مثلا اگر می خواهد كه در وسط تابستان، پالتو بپوشد به او اجازه دهید كه این كار را بكند؛ پس از مدتی گرمش می شود و می فهمد كه پوشیدن یك لباس نازك در این فصل، مناسب تر است. اگر شما اجازه دهید كه او خودش به این نتیجه برسد، به او امكان یادگیری و رشد داده اید.
روش انجام كارهای مختلف را به او یاد بدهید: توانایی انجام درست كارهای مختلف، یك نكته كلیدی برای احساس استقلال و پیشرفت در كودك است. اما برای پرورش تواناییهای او، شما باید نحوه انجام كار را به آرامی به او نشان بدهید و یك كار را به مراحل كوچكتر تقسیم كنید. به عنوان مثال، نحوه تمیز كردن بخشی از میز غذاخوری كه به خودش مربوط می شود را مرحله به مرحله به او نشان بدهید: مثلا اول باز كردن پیش بند، بردن بشقاب و گذاشتن آن داخل ظرفشویی و سپس بردن فنجان. سپس می توانید ببینید كه او این كار را خودش انجام می دهد و البته بهتر است برای دلگرمی بیشتر، او را نوازش و تشویق كنید.
اجازه دهید او هم در كارهای شما شریك شود: هنگامی كه كودك می بیند كه شما یك كار جالب اما پیچیده و سخت (مثل غذا پختن، تمیز كردن خانه یا مرتب كردن لباسها) را انجام می دهید، می خواهد كه او هم وارد كار شده و به شما كمك كند. در این حالت، بهتر است راهی پیدا كنید كه كودك شما هم بتواند در آن كار به شما كمك كند. به عنوان مثال، او ممكن است نتواند ظروف را روی میز غذاخوری بچیند، اما می توانید از او بخواهید كه در آوردن سبد لباسهای كثیف و گذاشتن آنها داخل ماشین لباسشویی به شما كمك كند.
وقتی او دارد كاری را انجام می دهد، شما دخالت نكنید: اگر از كودك خود خواسته اید كاری را انجام دهد، بگذارید خودش آن كار را تمام كند (حتی اگر در مقایسه با مدت زمانی كه شما می توانید آن كار را انجام دهید، به دوبرابر آن زمان یا مقدار بیشتری وقت نیاز داشته باشد). حتی اگر جمع كردن لباس خواب برای او پنج دقیقه هم طول می كشد، بگذارید كه او خودش این كار را انجام دهد (مگر اینكه واقعا عجله داشته باشید)؛ در این حالت، در مقایسه با زمانی كه شما كار او را تمام كنید، او احساس موفقیت بیشتری خواهد كرد.
اگر كودك شما از “اضطراب جدایی” رنج می برد، احتمالا در هنگام نبودن شما، با مشكلات بیشتری مواجه می شود. در اینجا راهكارهایی ارائه شده اند كه شما با استفاده از آنها می توانید به او كمك كنید كه در هنگام تنهایی نیز، احساس راحتی و آرامش بیشتری داشته باشد.
هنگام خداحافظی، از خودتان نگرانی بروز ندهید: جدایی از شما برای كودك دشوار است، اما اگر شما به گونه ای رفتار كنید كه گویا این اتفاق چندان جدی نیست و می دانید كه به زودی بر می گردید، به كاهش نگرانیهای او كمك كرده اید. با او به صورتی جدی اما مهربانانه خداحافظی كنید و سپس مستقیم به سمت در خروجی بروید. اگر كودك شما شروع به گریه كرد، نگذارید بفهمد كه احساسات و گریه های او موجب ناراحتی شما شده است.
“غیاب” خود را تمرین كنید: شما می توانید از یك ساعت آشپزخانه برای تمرین ترك كردن كودك و برگشتن نزد او، استفاده كنید. زمان سنج را بر روی پنج دقیقه تنظیم كنید و به كودك بگویید: «مامان برای 5 دقیقه به یك اتاق دیگر می رود و بر می گردد». هنگامی كه او فهمید كه شما بر می گردید، مدت زمان جدایی را به تدریج افزایش دهید تا نهایتا او برای رفتن به مهد كودك آماده شود.
پنهانی از خانه خارج نشوید: هرچند ممكن است فكر كنید كه پنهانی از او دور شدن برای او بهتر است، اما این كار موجب ناراحتی بیشتر او می شود. همینكه او بفهمد كه شما بدون خداحافظی كردن او را ترك كرده اید، شروع به گریه می كند و نگران برگشتن شما می شود.
منبع : نی نی سایت
